خاطره ی من بر می گردد به زمانی که در ترم اول کارشناسی کودکان استثنایی برای درس عقب ماندگی های ذهنی تصمیم به رفتن  به یک گردش علمی گرفتیم.در این گردش دانشجویان مرکز به همراه یکدیگر به آسایشگاه افراد سالمند و همین طور معلولین رفتیم.در آنجا بود که من با تنهایی و غم های سال های پیری به طور واضح روبرو شدم و همچنین کودکانی را دیدم که فقط به دلیل یک نقص جزیی دریکی از اندام هایشان رها شده بودند.این گردش برای من و شناخت بهتر این افراد بسیار مفید فایده بود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: